مدل اتمی رادرفورد

در الگوی اتمی رادرفورد همه بار مثبت اتم در یک ناحیه مرکزی با حجم بسیار کوچکی به نام هسته متمرکز شده است و الکترون‌ها با بار منفی اطراف آن هسته ‌مرکزی قرار دارند و فضای بین هسته و الکترون خالی است. الگوی وی توجیه کننده بمباران‌‌های ذرات آلفا می‌باشد.
در الگوی رادرفورد اشکالاتی وجود دارد. رادرفورد در مورد حرکت الکترون اظهار نظری نکرد بنابراین ما هم الکترون ساکن و هم الکترون در حال حرکت را در نظر می‌گیریم و اشکالات موجود را بیان می‌کنیم:
اگر الکترون در اطراف هسته ثابت باشد تحت تأثیر نیروی جاذبه بین هسته و الکترون، به سمت هسته کشیده می‌شود و روی هسته می‌افتد. در این صورت ساختار اتم ناپایدار خواهد بود، در حالی ‌که می‌دانیم ساختار اتم‌های مشاهده شده پایدارند.
اگر الکترون دور هسته در گردش باشد طبق قوانین فیزیک کلاسیک حرکت الکترون شتابدار است و می‌دانیم ذره باردار که دارای حرکت شتابدار باشد، موج الکترومغناطیس گسیل می‌دارد. بنابراین اگر الکترون دور هسته در حال گردش باشد باید موج الکترومغناطیس گسیل کند. پس به تدریج از انرژی آن کاسته می‌شود. کم شدن انرژی الکترون باعث کاهش شعاع مدار چرخش و افزایش فرکانس چرخش الکترون خواهد شد که چنین چیزی دو نتیجه گیری را به همراه دارد که با نتایج تجربی سازگار نیست.

چرا که در این مدل انرژی الکترون بعد مدتی کم شده شعاع خود را از دست می‌دهد و به سمت هسته سقوط می‌کند از این رو اتم ناپایدار خواهد بود.