پیوندیونی و ترکیب یونی

فلزها تمایل دارند با از دست دادن الکترون، آرایش الکترونی خود را به آرایش الکترونی گاز نجیب برسانند. اما نافلزها تمایل دارند با گرفتن الکترون آرایش الکترونی خود را به آرایش الکترونی گاز نجیب بعد از خود برسانند. از این رو یک فلز فعال با یک نافلز واکنش می دهد، اتمهای فلز الکترون از دست می دهند و اتم های نافلز الکترون می پذیرند، در نتیجه اتم های فلز تبدیل به کاتیوم و اتم نافلز تبدیل به آنیون می شوند و یکدیگر را جذب می کنند. این نیروی جاذبه با بار مخالف به وجود می اید، پیوند یونی نام دارد. در واقع پیوند یونی نیروی جاذبه قوی است که بین یون های با بار مخالف وجود دارد. این پیوند نتیجه ی انتقال الکترون بین اتم های است که تفاوت زیادی در تمایل به دادن یا گرفتن الکترون دارند. پیوند یونی را پیوند الکترووالانسی نیز می نامند. تعداد الکترون هایی که یک اتم برای تشکیل پیوند یونی از دست می دهد یا می گیرد، ظرفیت الکترووالانسی آن اتم نام دارد. ترکیب های شیمیایی که بین اجزای سازنده ی آنها پیوند یونی وجود دارد، ترکیب های یونی نام دارند. بدیهی است که اجزای سازنده ی یک ترکیب یونی، یون های با بار مخالف یعنی کاتیون ها و آنیون ها عستند. شایان ذکر است که یک ترکیب یونی از نظر بار الکتریکی خنثی است؛ یعنی مقدار بارهای مثبت با بارهای منفی برابر است.