معنی شعر به نام آنکه جان را فکرت آموخت - فارسی ششم دبستان

در این مطلب نیز قصد داریم تا برای شما معنی یکی دیگر از شعر های ششم را جهت دانلود قرار دهیم. معنی شعر به نام آنکه جان را فکرت آموخت ششم ابتدایی را می توانید در اینجا دریافت نمایید. شعر به نام آنکه جان را فکرت آموخت مربوط به درس فارسی ششم می باشد که در صفحه 8 کتاب قرار گرفته است.

به نام آن که جان را فکرت آموخت *** چراغ دل،به نور جان بر افروخت

سخن خود را آغاز می کنم به نام آنکه به جان آدمی تفکر و خردورزی را آموخت و دل را که مانند چراغی است با وجود جان که همانند نوری است برافروخته گردانید.

ز فضلش هر دو عالم گشت روشن *** ز فیضش خاک آدم،گشت گلشن

به واسطه بخشش بیکران خداوند هر دو عالم روشن و منور شد و به واسطه فوران رحمت خداوند خاک سازنده آدم تبدیل به گلشن و باغ گشت.

جهان،جمله،فروغ نور حق دان *** حق اندر وی،زپیدایی است پنهان

جهان و هرچه در آن وجود دارد همگی فروغی از نور حق تعالی است که خداوند از فرط آشکار ی از دیدگان مردم پنهان است.

خرد را نیست تاب نور آن روی *** برو از بهر او،چشم دگر جوی

خرد آدمی توان و قدرت دیدن روی حضرت حق تعالی را ندارد پس باید برای دیدن جمال حضرت حق به دنبال وسیله (چشم) دیگری گشت.

در اوهر چه بگفتند از کم وبیش *** نشانی داده اند از دیده ی خویش

در مورد خداوند چه کم و چه زیاد هر چه گفتند تنها نشان و آدرسی است از آنچه با چشم خود دیده اند.

به نزد آن که جانش در تجلی است *** همه عالم کتا ب حق تعالی است
در نزد کسی که جانش محل ظهور اسماءالله گشته است تمام این جهان و آنچه در آن وجود دارد کتاب خداوند است